2020'ye gireli 2 ay oldu nerdeyse
Bir ofis kenarındayım, tozlu klavyemden yazıyorum sana
Sokak lambaları aya gölge düşürmüş dışarıda
Hava aydınlık ama karanlık gibi
Halet-i Ruhiyem de pekiyi değil bu günlerde
Kalbimde yeşil gözlü bir kadın
Ya da aklımda bilmiyorum
Üst üste kötü haberler alıyorum
İnsanlar ölüyor, canımız yanıyor
Yurttaşlarımın yüzünde bir buruk ifade
Mahvoluyorum...
Kimse ne yaptığını bilmiyor
Ne olacak kimse farkında değil
Bende onlar gibiyim
Çaresizce bekliyorum
Her doğan güne yeni umut diyorum
Yaşadığım her günde senden umudu kesiyorum
Sen ne haldesin bilmiyorum
Tahmin ediyorum ki kızgınsın bana
Şuan yaşadıkların benim suçum
Biliyorum yiyemediğin domateslerin suçu benim
Fındık bahçelerinde koşamamanın sebebi benim
Biliyorum binalar arasında yanlınız kalmanın sebebi benim
Özür dilerim geleceğim
Sana daha iyi bir ülke bırakamadım
Özür dilerim çocuklar
Size insan değeri nedir öğretemedim
Aşkı, sevgiyi, barışı,
Kültürümüzü size getiremedim
Daha fazlasını yapmalıydım
Yazmakla kalabildim
Öyle günler geçirdim ki onu da yapamadım
Bizi merak ediyorsun biliyorum
Ne yaptın da bu hale geldik diyorsun içten içe
Yanlış seçim yaptık
Yanlış kişilere güvendik...
Daha yeni geldi kara haber
İdlib'den evlerimizin üstüne bombalar atıldı
34 ev, 34 er yandı…
Biz de onlarla yanıp kül olduk
Anlayacağın yüreğimiz yangın yeri bugün
Yaşıyoruz işte 202O'de…
2020'nin 29 çeken Şubat ayında…
Uzaklaştık geleceğim
Vatanımızdan, vatandaşımızdan uzaklaştık
Aşktan, sevgiden, saygıdan uzaklaştık
Geçmişimizden, tarihimizden uzaklaştık
Uzaklaştık ya bu günleri gördük
Şimdi sana yazıyorum
Sen sakın uzaklaşma bizden
Sana bu mektubu yazdım geleceğim
Adaya hapsolmuş Robinson gibi
Şişeye koyup uçsuz bucaksız okyanusa bıraktığı bir not gibi
Yazdım işte bir umut
Tarih tekerrür eder miydi ibret alınsaydı
Sen ibret al geleceğim
Affet beni
