Bırak kollarımı
Ne istiyorum bilmiyorum.
Bisiklet sürmek de istiyorum.
İsviçre Wengen'de paraşütle atlamak da.
Kitap okumak da istiyorum.
O kitabı yazmak da.
Her şeyi aynı anda yapmak istiyorum.
Hiç bir şey yapamıyorum...
Aşık olmak istiyorum.
Partilere gitmek,
Çılgınca gençliğimin tadını çıkarmak istiyorum.
Her şey aynı anda olsun istiyorum.
Ölümün yaklaştığını hisseder gibi,
Her şeyin tadına bakmak istiyorum.
İstiyorum, istiyorum da yapamıyorum...
Yine başa sarıyorum.
Neden yapamıyorum?
Neden yapamıyorsun?
Bize engel olan şey ne?
Kim durduruyor bizi?
Küçükken ettiğimiz kavgalar gelir aklıma
Masumca edilen tartışmalar...
Bu tartışmalardan örnek vermek istiyorum hayatımıza:
Lise çağında bir çocuk,
Her hangi bir nedenden ötürü tartışıyor arkadaşıyla.
Tam kavga esnasında en yakın arkadaşı tutar onu kollarından Hareketsiz kalır...
İşte Türkiye'de yaşamda tam da böyle.
Kapitalizm tutar kollarından
Hareketsiz kalırsın.
Oysaki bıraksa seni neler yapacaksın neler!
Hadi bırakalım bahane üretmeyi.
Nasıl çıkarız bu girdaptan?
Kollarımızdan tutulduk diye dayak mı yiyelim ömür boyu?
Boyun mu eğelim bu hayata?
Hayır, arkadaş hayır!
Boyun eğerek yaşamak yakışmaz bize.
Savaşacağız!
Kimse için değil,
Kendimiz için.
Savaşalım…
Ama kime karşı?
